KRAJ POCHODZENIA:

Włochy

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA:

27.11.1989

UŻYTKOWANIE

pies pilnujący i towarzyski

KLASYFIKACJA FCI:

nr 195d Szpic włoski (Volpino Italiano)

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Volpino jest jednym z potomków szpiców europejskich, żyjących w środku naszego kontynentu od czasów epoki brązu, szkielety których wydobywano na światło dzienne w wykopaliskach wokół osiedli palowych. Pozwala to wyprowadzić volpino od tych samych przodków co szpica niemieckiego, dla którego nie jest potomkiem lecz linią boczną. Hodowany od niepamiętnych czasów we Włoszech, zarówno w pałacach szlachty, jak i w chatach prostych ludzi, gdzie ceniono go szczególnie wysoko ze względu na instynkt obronny i czujność. Był psem Michała Anioła i, w XVIII w., niezmordowanym towarzyszem toskańskich i latyńskich woźniców, zawsze gotowym głośno oznajmiać każdego obcego napotkanego na drodze.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Mały, bardzo zwarty szpic, harmonijnie zbudowany, pokryty długim, odstającym włosem.

WAŻNE PROPORCJE:

Budowa kwadratowa; długość głowy osiąga prawie 4/10 długości grzbietu.

Zachowanie i charakter:

Bardzo przywiązany do swoich i swojego otoczenia, o dużym temperamencie, żywy, pogodny i swawolny.

OKOLICA CZASZKI:

Głowa: W kształcie piramidy; długość głowy osiąga niemal 4/10 wysokości w kłębie.

Mózgoczaszka: Czaszka długością przewyższa kufę (6,5 : 5), szerokość między łukami jarzmowymi większa niż połowa długości głowy (7,3 : 11,5); na przekroju podłużnym i poprzecznym nieco jajowata; bardzo słabo zaznaczona bruzda czołowa, słabo podkreślony guz potyliczny. Górne linie czaszki i kufy są lekko zbieżne. Wyrosłe kostne czoła opadają niemal pionowo do nasady kości nosowej i są dobrze wykształcone. Stop raczej zaznaczony.

Trzewioczaszka: Nos wilgotny, świeży, z rozwartymi nozdrzami. Widziany z boku znajduje się na tej samej linii co grzbiet nosa i nie wystaje poza fafle. Zawsze czarny, zarówno u psów białej, jak i czerwonej maści. Kufa o długości mniejszej od czaszki, ze zbieżnymi bokami, spiczasta. Grzbiet nosa prosty. Widziana z boku żuchwa wyznacza dolny brzeg kufy.

Fafle: widziane od przodu fafle górne tworzą z dolnym brzegiem linię prostą. Śluzówka kąta warg niewidoczna, przez co fafle są bardzo krótkie. Brzegi fafli czarno pigmentowane.
Szczęki nie wydają się bardzo silne, są normalnie rozwinięte i dokładnie pasują do siebie przy przednim brzegu. Gałęzie żuchwy proste.
Zęby białe, równo ustawione, całkowicie wykształcone. Zgryz nożycowy; zgryz cęgowy tolerowany. Oczy szeroko otwarte, normalnej wielkości, wyrażają czujność i żywość. Okrągłe, leżą na płaszczyznach tworzących do tyłu szeroko otwarty kąt; powieki całkowicie przylegają do gałki ocznej; tęczówka koloru ciemnej ochry; brzegi powiek czarno pigmentowane.

Uszy krótkie, trójkątne, noszone prosto; posiadają sztywną chrząstkę i ustawione są wewnętrzną stroną do przodu. Osadzone wysoko i wąsko rozstawione; długość ucha wynosi ok. połowy długości głowy.

Szyja długością niemal odpowiada głowie; noszona wysoko; skóra szyi dobrze przylegająca.

TUŁÓW

kwadratowy; odległość od czubka mostka do guza kulszowego odpowiada wysokości w kłębie.
Linia górna: linia grzbietu prosta, lędźwie lekko uwypuklone. Kłąb wystaje lekko nad linię grzbietu.
Klatka piersiowa sięga do łokci; żebra dobrze wysklepione; mostek długi. Zad przedłuża linię lędźwi; pochylenie między biodrem a nasadą ogona wynosi 10. Linia dolna od mostka do brzucha prawie się nie unosi. Słabizna na bokach słabo zaznaczona.

Ogon: Osadzony na przedłużeniu zadu; noszony stale zwinięty nad grzbietem, mierzy nieco mniej niż wysokość w kłębie.

KOŃCZYNY PRZEDNIE:

pionowe i całkowicie równoległe w stosunku do środkowej płaszczyzny ciała.
Łopatka o długości odpowiadającej 1/4 wysokości w kłębie i kącie pochylenia wynoszącym 60°.
Ramię dłuższe od łopatki; kąt pochylenia wynosi 60°. Jest mniej więcej równoległe do środkowej płaszczyzny ciała.
Przedramię proste i pionowe, o lekkim kośćcu; odległość od ziemi do łokcia nieco większa niż połowa wysokości w kłębie.
Łokcie równoległe do środkowej płaszczyzny ciała.
Śródręcze i nadgarstek widziane od przodu przedłużają pionową linię przedramienia. Oglądane z boku są lekko kątowane.
Stopy przednie owalne, z dobrze zwartymi palcami. Poduszki stopy i palców oraz pazury czarne.

KOŃCZYNY TYLNE:

oglądane od tyłu, od guza kulszowego do podłoża całkowicie pionowe, a w stosunku do siebie równoległe.
Udo o długości odpowiadającej ok. 1/3 wysokości w kłębie; całkowicie równoległe w stosunku do środkowej płaszczyzny ciała.
Podudzie nieco krótsze od uda, o lekkiej budowie kostnej, pochylone pod kątem 55 - 60°.
Staw skokowy: odległość od guza kości piętowej do podłoża wynosi nieco ponad 1/4 wysokości w kłębie.
Śródstopie oglądane tak od tyłu jak i z boku ustawione całkowicie pionowo i równolegle.
Stopy tylne owalne, o takich samych cechach co stopy przednie.

CHÓD

Bez krótkich podskoków tak w kłusie jak i w galopie. W każdym rodzaju chodu krok ma być obszerny. Skóra napięta, wszędzie przylegająca, bez obwisłości.

OKRYWA WŁOSOWA

Włos gęsty, bardzo długi, nadzwyczaj prosty i odstający; szorstki i sztywny; nigdy nie powinien opadać; nawet gdy nie jest bardzo gęsty musi jednak odstawać. Tułów wydaje się jak otulony mufką, zwłaszcza przy szyi, gdzie włos tworzy obfity kołnierz. Głowa pokryta pół długim włosem, pokrywającym nasadę ucha; włos na kufie krótki. Na uszach włos bardzo delikatny i krótki, na ogonie bardzo długi. Z tyłu kończyn tworzy frędzle.

UMASZCZENIE:

a) jednobarwne białe,
b) jednobarwne czerwone,
c) lekko żółtawe (szampańskie) dopuszczalne, choć niepożądane.
Na uszach tolerowany jest blado pomarańczowy odcień, oceniany jednakże jako błąd.

WIELKOŚC

Wysokość w kłębie: psy 27 - 30 cm, suki 25 - 28 cm.

BŁĘDY:

Każde odchylenie od przedstawionego opisu jest błędem, karanym przy ocenie zależnie od ciężkości i stopnia odchylenia.

BŁĘDY POWAŻNE:

- nos innej barwy niż czarna,
- oczy różnego koloru,
- ogon zwisający między tylnymi nogami,
- wielkość o 3 cm większa lub mniejsza od podanej w standardzie.

BŁĘDY DYSKFALIFIKUJĄCE:

- tyłozgryz,
- rozbieżność linii czaszki i kufy,
- całkowity brak pigmentu na nosie lub brzegach powiek,
- zwisające uszy,
- brak lub skrócenie ogona zarówno wrodzone jak i nabyte,
- umaszczenie inne niż białe, czerwone lub mniej pożądane szampańskie,
- czerwone plamy na białym tle; białe lub czarne plamy na czerwonym tle.

UWAGA:

Psy muszą mieć widoczne dwa normalnie wykształcone jądra, znajdujące się całkowicie w worku mosznowym.